Kwiecień 

 "Kosz na śmieci” - Dorota Gellner

Raz widziały w parku dzieci, co wyprawiał kosz na śmieci. Pod czerwone wziął się boki i urządzał dzikie skoki. Przez parkowe pędził dróżki, rozrzucając szkła i puszki. I przemykał alejkami z papierami za uszami. Tu coś zgubił, tam coś rzucił, wreszcie w krzakach się przewrócił.

Zawołały w końcu dzieci: – Kosz na śmieci! I tak śmieci?

Kosz zza krzaka nos wystawił, śmietnikowy strój poprawił, spod śmieciowej zerknął grzywki:

 – Chciałem trochę mieć rozrywki! Od lat w jednym miejscu stałem… Nikt z nas nie jest ideałem!